مقایسه مفهوم ایمان در اندیشه کرکگور و نهج البلاغه

از جمله مباحث مهم و پویا در عرصه مطالعات الهیات و فلسفه دین معاصر مساله ایمان دینی می باشد که هم در الهیات مسیحی و هم کلام و الهیات اسلامی حائز اهمیت است و در این میان نزاع دو جریان کهن عقل گرایی و ایمان گرایی تا عصر حاضر نیز ادامه داشته و مورد بحث و گفتگوی متفکران این حوزه می باشد . سورن کرکگور فیلسوف اگزیستانسیالیست دانمارکی بعنوان مهمترین نماینده ایمانگرایی افراطی تلقی میشود که صاحب نظرات با اهمیتی محسوب میشود . دیدگاهی که با توجه به طبیعت آیین مسیحیت قابل تامل است. از طرف دیگر نهج البلاغه بعنوان منبع معارف متعالی اسلام وفرمایشات نورانی امام علی علیه السلام در موضوعان مختلف از جمله مساله ایمان مورد توجه اهل تحقیق می باشد . از یافته های این تحقیق می توان به این مساله اشاره نمود که ایمانگرایی کرکگور مبتنی بر حفظ ایمان علیرغم تضاد آن با عقل است .یعنی انسان میتواند بر ضد یک مدعا دلیل آفاقی و عینی داشته باشد و در عینحال به آن، ایمان هم داشته باشد .به نظر او ایمان آوردن یک امر اختیاری است و دینداری باید مبتنی بر خطر و جهش ایمانی باشد.در حالیکه اسلام انسانها را همواره دعوت به تعقل و تدبر می نماید . از اینرو اگرچه روش کرکگور در سلوک دینداری در آیین مسیحیت شاید یک روش مقبول باشد اما با روح حاکم بر دیانت اسلام به هیچ عنوان همخوانی ندارد.. این مقاله تلاشی است هرچند کوتاه در بررسی مفهوم ایمان در اندیشه امام علی علیه السلام در نهج البلاغه و نیز نظرات کرکگور فیلسوف مهم و تاثیر گذاراندیشه غربی که امید است مورد توجه واقع شود.