مدل یابی ساختاری سبکهای دلبستگی و سبکهای انطباقی حل مسئله در دانشجویان با تاکید بر نقش واسطه ای سلامت معنوی

هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطهای سلامت معنوی در رابطه میان سبکهای دلبستگی و سبکهای انطباقی حل مسئله بود. روش پژوهش، همبستگی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی مرکز آموزش عالی پلدختر بود که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند. ۲۳۰ دانشجو به صورت آنلاین در این مطالعه شرکت کردند و به پرسشنامه های سبکهای حل مسئله (PSS)، مقیاس دلبستگی بزرگسالان (AAS) و مقیاس سلامت معنوی (SWBS) پاسخ دادند. تحلیل داده ها به روش آماری مدل معادلات ساختاری و با استفاده از نرمافزار آماری SPSS-۲۲ و AMOS-۲۴ انجام شد. نتایج نشان داد که سبک دلبستگی ایمن و اجتنابی به صورت غیرمستقیم با میانجیگری سلامت معنوی بر سبک انطباقی حل مسئله دانشجویان تاثیر دارند؛ اما سبک دلبستگی دوسوگرا به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر سبک انطباقی حل مسئله دانشجویان تاثیرگذار نبود. سبک دلبستگی ایمن و اجتنابی به صورت مستقیم بر سلامت معنوی تاثیرگذار بودند. همچنین سلامت معنوی بر سبک انطباقی حل مسئله اثر مستقیم داشت. در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد که سلامت معنوی در رابطه میان سبک دلبستگی ایمن و اجتنابی با سبکهای انطباقی حل مسئله میانجیگری میکند. یافته های این پژوهش بر نقش رابطه بین مراقبان و کودک در شکل گیری سلامت معنوی و سبکهای انطباقی حل مسئله تاکید میکند.