استفاده از بارشهای بیشینه برای برنامه ریزی مدیریت خشکسالی (مطالعه موردی حوضه آبریز میناب)

ذخیره سازی آب در یک سال و استفاده از آن در سال یا سالهای بعد که اصطلاحا مدیریت برون سالی (Carry over) نامیده شده از جمله روشهای مناسب برای مدیریت منابع آب در اقلیمهای خشک و نیمه خشک است . در این روش مدیریت، از طریق تحلیل داده های بیشینه و حالتهای استثنایی پدیده هایی نظیر بارش و رواناب، توان تولید آب دریک منطقه محاسبه و ارزیابی شده و بر مبنای آن راهکارهای مدیریتی و اجرایی تعریف می شود. در این مقاله بارشهای متوسط و بیشینه شامل متوسط سالانه، متوسط 24 تا 96 ساعته، تحلیل بارشهای 48 ساعته و بیشترین بارش ممکن (PMP) در حوضه آبریز رودخانه میناب برآورد شده و از طریق مقایسه نتایج ، توان تولید آب این حوضه توسط بارشهای استثنایی ارزیابی شده است. نتایج به سدت امده نشان می دهند که علیرغم وجود تواتر خشکسالی در این حوضه، توان تولید آب در آن قابل توجه بوده و در صورت فراهم آوردن امکانات ذخیره سازی و اقدامات مدیریتی مفید، بخشی از مشکلات خشکسالی در آن قابل رفع خواهد بود. حوضه آبریز میناب با وسعت حدود 45000 کیلومتر مربع با اقلیم خشک جنب حاره ای ، بخشی از حوضه آبریز اصلی خلیج فارس و دریای عمان با وسعت حدود 452100 کیلومتر مربع بوده و به عنوان زیر حوضه نمونه از این حوضه آبریز انتخاب شده است.