تمایز حملین نزد ملاصدرا از منظر تحولات معنایی «حمل
محل انتشار: دوفصلنامه منطق پژوهی، دوره: 2، شماره: 2
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 86
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LOGIC-2-2_005
تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1401
چکیده مقاله:
واژه «حمل»، با توجه به دو مولفه اتحاد و تغایر، در برخورد با مهمانان ناخوانده ای همچون گزاره های طبیعیه و گزاره های مبتنی بر حمل اولی ذاتی دستخوش تغییراتی معنایی شده است که بر این اساس می توان سه دوره مجزا را از هم بازشناخت: ۱. دوره ای که در آن «ما به الاتحاد» در خارج و «ما به التغایر» در ذهن است؛ ۲. دوره ای که در آن ما به الاتحاد، علاوه بر خارج، می تواند در ذهن نیز باشد و «ما به التغایر» نیز به سطح فراتر ذهن و یا ذهن دیگر عزیمت کند؛ ۳. دوره ای که در آن ما به الاتحاد و ما به التغایر، علاوه بر منظر و ناظر، می توانند به ترتیب در ناظر و منظر قرار گیرند. بدون تفکیک این دوره ها نمی توان به درستی به بازخوانی نظریه تمایز حملین در آثار ملاصدرا پرداخت. در این مقاله ما به الاتحاد و ما به التغایر در سیری تاریخی تحلیل می شوند تا از این طریق، گوشه ای از ابهامات نظریه تمایز حملین زدوده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمود زراعت پیشه
دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی
قاسمعلی کوچنانی
دانشیار