کاربرد تفکر سیستمی و تلفیق روشهای تصمیم گیری چند معیار مکانی SMCDM با GIS در کاربری ارضی شهری

ارزیابی تناسب کاربری اراضی شهری به منظور تخصیص هر کاربری به مناسب ترین زمین و با هدف براورد بیشترین کارائی کاربردی تخصیص یافته در ارائه خدمات به شهروندان و دیگر کاربری ها و فعالیت های شهری می شود. این پروسه به علت تاثیرگذاری و وابستگی شدید کاربریهای مختلف شهری بر یکدیگر و همچنین بر فعالیت های روزمره شهری فرآیندهای پیچیده ای به شمار می رود و تاثیرگذاری ذینفع ها و فاکتورهای متعدد در فعالیت کاربری های شهری بر پیچیدگی مساله می افزاید. چنین پیچیدگی استفاده همزمان از ابزارهای مختلف پشتیبانی تصمیم نظیر سیستمهای اطلاعات (مکانی) و تحلیل های تصمیم چند معیارSMCDM را ایجاب می کند. یکی از مسائل مهم در برنامه ریزی شهری تعیین مناسبت کاربری اراضی می باشد. در این مسئله بایستی با توجه به معیارهایی محیطی از جکاه شیب ، ارتفاع ، جهت شیب ، اقلیم ، فرسایش ، قابلین اراضی ، خاک و همچنین فاکتورهای اقتصادی و اجتماعی بهترین کاربری را برای هر واحد از زمینتعییم نمود. نتایج این مقاله بیانگر آن است که مهمترین کاریرد SMCDM در مباحث برنامه ریزی شهری تعییم میزان مناسبت کاربریهای مختلف برای هر واحد مکانی می باشد که با کمک GIS و سیستمهای تصمیم گیری چند معیاری مکانی قابل محاسبه می باشد و تفکر سیستمی به عنوان یک نگرش جدید و ویژه که امروزه تاثیر بسیاری برای پیشرفت در محیط پویای امروز دارد بسیار بهتر از روشهای SMCDM عمل می کند.