تعیین سطح صنوبرکاری های بالغ استان مازندران با استفاده از تصاویر ماهواره ای سنتینل۲

مقدمه و هدف: تخمین مقدار چوب تولیدی در عرصه های صنوبرکاری شده بدون تعیین مساحت صنوبرکاری ها امکان پذیر نیست. برآورد میزان چوب تولیدی برای مدیریت تولید واحدهای صنایع چوبی بسیار مهم است. صاحبان صنایع باید بدانند در سالهای آتی تا چه میزان چوب صنوبر قابل استحصال خواهد بود. از این رو شناسایی عرصه های صنوبرکاری در استان مازندران از اهداف اصلی تحقیق حاضر است. مواد و روش ها: دراین تحقیق به منظور برآورد سطح صنوبر کاری های بالغ استان مازندران از تصاویر سنتینل۲  استفاده شد. لذا ابتدا یک بررسی کلی روی پراکنش و سطح صنوبر کاری های با تاج پوشش کامل در استان مازندران انجام شد. سپس به صورت تصادفی در کل منطقه مورد مطالعه سطح ۲۰۲ محل صنوبرکاری شده به عنوان نمونه های تعلیمی با استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) برداشت شد. در گام بعدی، تصاویر مربوطه از لحاظ زمانی مشخص و بارگیری شدند. سپس تصحیحات رادیومتری، اتمسفری، و هندسی روی آنها انجام شد و همچنین آشکارسازی باندی، ترکیبات رنگی، موزاییک تصاویر و محاسبات باندی انجام گرفت. در این مطالعه از الگوریتم ماشین بردار پشتیبان SVM، به منظور استخراج سطوح صنوبر کاری در دروه رویش سال ۱۳۹۸ (نیمه دوم اسفند تا آذر) استفاده شد. ارزیابی صحت نتایج طبقه بندی نقشه های تولید شده، با استفاده از ۱۸۳نقطه واقعیت زمینی از طریق سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) انجام شد. یافته ها:  نتایج به دست آمده نشان داد که در سال ۱۳۹۸، ۷۰۵ هکتار از مساحت مازندران زیر کشت صنوبر می باشد که شهرستان های محمودآباد و نکا با مساحت ۱۶۷ هکتار و ۳۳ هکتار به ترتیب بیش ترین و کم ترین سطح صنوبرکاری را به خود اختصاص دادند. مقدار مساحت برآورده شده در این تحقیق بدون احتساب توده های صنوبرکاری جوان بوده است. همچنین نتایج حاصل از ارزیابی صحت نشان داد که صحت کلی ۹۵/۳۵ درصد می باشد. مساحت متوسط توده های صنوبرکاری ۸۰۰ متر مربع بود. اما تعداد توده های کمتر از ۵۰۰ متر مربع (۷۱۲۱ توده) بیش از ۸۰ درصد توده ها را شامل می شد. تنها ۰/۲ درصد از کل توده ها (۵۷ توده)، مساحت بیش از یک هکتار را داشتند. همین ۵۷ توده حدود نیمی از سطح صنوبرکاری های استان را به خود اختصاص دادند. نتیجه گیری: با وجود شرایط مساعد اقلیمی استان مازندران سطح صنوبر کاری ها، کم تر از حد انتظار برآورد گردید. بنابراین پیشنهاد می شود در آینده برای تامین نیازهای چوبی استان مازندران از طریق زراعت چوب،  برنامه ریزی و اقدامات لازم صورت بگیرد.