تجزیه و تحلیل عدم قطعیت در پیش بینی اثرات اکولوژیک سناریوهای مدیریتی در آبخیز چهل چای - حوضه رودخانه گرگان رود

اجرای اقدامات آبخیزداری در حوضه آبخیز بدون درنظر گرفتن تمام ابعاد آن ممکن است منجر به ناپایداری و تشدید شرایط مخرب گردد. لذا توجه به رویکرد مدیریت جامع در سیستم آبخیز ضروری است. یکی از ابعاد مهم در فرایند تصمیم گیری و برنامه ریزی کمی سازی اثرات اکولوژیک فعالیت های مدیریتی در قالب اکولوژی سیمای سرزمین می باشد. در این راستا، کمی کردن عدم قطعیت حائز اهمیت است. مقاله حاضر با هدف معرفی عدم قطعیت به بررسی کمی آن در مقادیر شاخص های اکولوژیک ساختار سیمای سرزمین می پردازد و همچنین عدم قطعیت موجود در خصوص وزن های اعمال شده برای شاخص های اکولوژیک مختلف در فرایند محاسباتی تکنیک تصمیم گیری چندمعیاره مورد بررسی قرار گرفته است. آبخیز چهل چای (مساحت حدود ۲۵۶ کیلومترمربع) واقع در شرق استان گلستان و جنوب شهر مینودشت و یکی از سرشاخه های رودخانه گرگان رود به دلیل تغییرات شدید کاربری اراضی به عنوان آبخیز مورد مطالعه انتخاب گردید. نتایج نشان داد که به ترتیب بیشترین عدم قطعیت در خصوص مقادیر شاخص ها، متعلق به شاخص تراکم حاشیه و کمترین عدم قطعیت متعلق به شاخص نسبت جوامع درختی حاشیه رودخانه می باشد. از طرفی در بررسی عدم قطعیت ناشی از وزن دهی در تکنیک تصمیم گیری چند معیاره، شاخص تراکم حاشیه با عدم قطعیت کمتر و شاخص وزنی مساحت پوشش گیاهی نسبت به سایر شاخص ها مقدار عدم قطعیت بیشتری را به خود اختصاص دادند. در فرآیند برنامه ریزی و تصمیم گیری، لازم است عدم قطعیت های موجود شناسایی و کمی شوند تا استنتاج دقیق تر و کاربردی تر از یافته های تحقیق امکان پذیر گردد.