جایابی بهینه خازن در شبکه های توزیع به روش الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی فیدر ۴۰۹ مروارید از ایستگاه فوق توزیع ۵۵۸ صغاد)

جایابی و تعیین ظرفیت بهینه خازن به منظور بهبود پروفایل ولتاژ، استفاده از حداکثر ظرفیت خطوط ، کاهش تلفات توان و انرژی و بهبود انتقال یکی از مسائل مرسوم در طراحی و کنترل سیستم های قدرت است . استفاده از خازن های موازی پروفیل ولتاژ را بهبود می بخشد، تلفات سیستم را کاهش می دهد و می توان از ظرفیت خطوط ، برای انتقال توان اکتیو بیشتری استفاده نمود. خازن ها با کاهش انتقال توان راکتیو خط از محل تولید تا محل نصب خازن جریان خطوط را کاهش داده و درنتیجه تلفات را در مسیر جریان کاهش می دهند. اکثر روش هایی که در سیستم قدرت بکار رفته دارای مشکلاتی هستند. الگوریتم ژنتیک یکی از روش های جدید است که به منظور بهینه سازی استفاده می شود و با استفاده از مکانیسم تکامل طبیعی ، مقدار بهینه تابع هدف را جستجو می کند. نتایج تجربی در بسیاری از کاربردها نشان می دهند که جواب نهایی معمولا بسیار نزدیک به جواب بهینه است . در این روش به جای یک عضو، یک جمعیت به سوی هدف درحرکت هستند و درنتیجه مسئله همگرایی به نقطه بهینه محلی تا حدود زیادی برطرف می شود. در این مقاله جایابی بهینه خازن با استفاده از الگوریتم ژنتیک انجام شده و برای یک شبکه به عنوان نمونه پیاده سازی شده است سپس به صورت عملی خازن در محل نصب شده و اطلاعات عملی با شبیه سازی مقایسه می گردد