نماد شناسی نقوش حیوانی به کار رفته در جل اسب های شاهسون

ایل شاهسون یکی از بزرگ ترین ایلات عشایری و مهم ترین طوایف ترک زبان هستند. دستبافته های هر کشوری نمایان گر هنرهای بومی است. یکی از این هنرها، جل بافی است. جل اسب های شاهسونی از تنوع بالایی برخورداراست. هدف این پژوهش، ضمن معرفی این دستبافته و جل های ایل شاهسون ، به بررسی نماد شناسانه نقوش حیوانی به کار رفته پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در این جل ها نقوش ذهنی باف و دارای رنگ های کبود و قرمز تیره است. اغلب جل ها بر روی دارهای افقی بافته شده و بیشترین نقوش حیوانی و پرندگان بوده و نقش طاووس، بزکوهی، گوزن، اسب و خروس بیشترین فراوانی را داشته اند. نقوش ساده، هندسی، برجسته و در یک جهت هستند و به روش پیچ بافت و گلیم باف و تلفیقی بافته می شوند. این نقوش بیانگرمذهب، اعتقادات، اسطوره، آداب و سنت کوچ نشینی، مراودات قومی، محیط زیست، ایل شاهسون است. این نقوش اغلب فاقد معنای نمادین و از طبیعت الهام گرفته، وتاثیرات هنر اسلامی و ریشه مشترک با نقوش کهن ایرانی کاملا مشهود است. این پژوهش از نوع بنیادین و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و شیوه گرداوری اطلاعات میدانی و کتابخانه ای بوده است.