رابطه مشکلات بین فردی و خودتنظیمی با مکانیزم های دفاعی

افراد برای اینکه از اضطراب مصون بمانند،ازراهبردهای گوناگونی برای دور نگهداشتن افکار، غرایزو احساس های غیر قابل قبول استفاده می کنندکه فروید آنها را مکانیزم های دفاعی نامید.مفهوم مکانیزم های دفاعی را به عنوان عملیات ذهنی که افکار و احساسات دردناک را از حوزه آگاهی دور نگه می دارند توصیف کرد. روان تحلیل گری معاصر مکانیزم های دفاعی را بخشی از الگوی ارتباطی و رشد بهنجار می داند که از ایگو محافظت می کنند و در سازش یافتگی فرد نقش دارند. بر همین اساس هدف این پژوهش بررسی رابطه مشکلات بین فردی و خود تنظیمی با مکانیزم های دفاعی در دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه تهران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است .جامعه آماری این پژوهش دانشجویان ترم آخر دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تهران در سال۱۳۹۷-۱۳۹۸ به تعداد ۲۲۰نفر بودند. ۱۴۰ نفر از این دانشجویان براساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری هدفمند وطبقه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه خودتنظیمی زیمرمن،پ ونزSRLIS پرسشنامه مکانیزم های دفاعیDSQپرسشنامه مشکلات بین فردی بارخام و همکاران ۱۳۹۴ پاسخ دادند. داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل رگرسیون چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت نتایج تحلیل نشان دادکه خود تنظیمی و مشکلات بین فردی قادر به پیش بینی مکانیزم های دفاعی هستندبدین صورت که خود تنظیمی قادر به پیش بینی مکانیزم دفاعی رشد یافته است اما با مکانیزم های دفاعی رشد نایافته، روان آزرد همبستگی معنا داری ندارد.و اما مشکلات بین فردی دقیقا برعکس خودتنظیمی قادر به پیش بینی مکانیز م های دفاعی رشد نایافته، روان آزرده است و با مکانیزم های دفاعی رشد یافته همبستگی معناداری ندارد.