استفاده از تکنولوژی تغذیه مصنوعی حوضه آبخوان برای مدیریت منابع آب و کاهش آلودگیهای آب (مورد مطالعه: منطقه گرمسار )

آبهای زیرزمینی که بخشی از چرخه آب را تشکیل میدهند. خصوصیات زمانی و مکانی آلودگی آبهای زیرزمینی به عنوان یکمسئله مهم در اصلاح موثر سفره های آب زیرزمینی و ارزیابی خطرات مربوط به سلامتی است. تحلیل عدم قطعیت، مرحله ای جدانشدنی در فرآیند مدل سازی هیدرولوژی است. ارزیابی کمی عدم قطعیت در خروجیهای مدل شبیه سازی و تخمین پارامترهای آن، موجب افزایش اطمینان در نتایج مدل سازی و شناخت درستی از منابع عدم قطعیت می شود. با توجه به رشدروز افزون کاربرد مدل های آب زیرزمینی در مدیریت و پیش بینی رفتار آبخوان ها، این پژوهش به دنبال تحلیل عدم قطعیت درمدل سازی کمی آبخوان آبرفتی دشت گرمسار در استان سمنان است. توصیف منبع آلوده شامل شناسایی مکان و منبع مکانی،میزان تزریق و دوره های انتشار است. بررسی ساخت مخازن بتنی سر راهی برای اختلاط آب زیرزمینی و آب شرب در منطقه و رقیق تر شدن فلزات سنگین و کاهش سختی آب (TDS) پیشنهاد می شود. با تلفیق استفاده از روشMODFLOW در آبهایزیرزمینی و تغذیه مصنوعی سفرههای زیرزمینی در اثر پخش سیلاب و همچنین اختلاط آب سطحی حاصل از جمع آوری باران و برف با آبهای زیرزمینی در مخازن آب، میتوان انتظار داشت اثرات فلزات سنگین و سموم در آب شرب منطقه کاهش چشمگیری یابد. نتایج نشان داد که پارامتر تغذیه نسبت به سایر پارامترها از قابلیت تشخیص کمتری در فرآیند واسنجی برخورداربوده (به عبارتی تابع توزیع پسین آن نسبت به تابع توزیع پیشین تغیر زیادی نکرده است) و دارای عدم قطعیت بیشتری است.