بررسی تنش آبی در استان مرکزی و ارائه راهکارهای جبرانی با بهره گیری از مطالعات آمایش

تنش آب عبارت است از سختی به دست آوردن منابع آب شیرین برای استفاده، به علت کاهش یافتن این منابع، بحران آب، یک وضعیت است که در آن آبهای موجود قابل شرب در منطقه کمتر از تقاضای آن است. استفاده بیش از اندازه از منابع آب باعث تهدید منابع طبیعی، کاهش سطح آب رودخانه ها، فرسایش خاک و تهدید حوزه اکولوژیک تالابها می شود. حدود۱.۵ میلیون نفر در استان مرکزی، زندگی می کنند. به علت افزایش تقاضا و کمبود آب در سال های اخیر تقاضای آب مورد نیاز این استان افزایش خواهد یافت. هم اکنون نیز تقریبا تمامی آبخوان های استان با کاهش سطح آب و در نهایت کسری مخزن شدید همراه هستند به نحوی که سالانه به طور متوسط بیش از ۲۱۰ میلیون متر مکعب به کسری مخازن دشتهای استان اضافه می شود، اتکای ۶۳ درصدی تامین آب شرب شهرها و ۴۷ درصدی روستاهای استان مرکزی و همچنین اتکای ۵۲ درصدی تامین آب بخش صنعت به ۴ آبخوان آبرفتی بحرانی (ساوه، کمیجان، اراک و زرند ساوه) و علاوه بر موارد فوق، کاهش بارندگی های استان در سال های اخیر و کاهش بسیار شدید پوشش برفی در ارتفاعات استان این روند را تشدید نموده است. پژوهش پیش رو به بررسی وضعیت منابع آب و سطح آب سفرههای زیرزمینی در استان مرکزی پرداخته است و در ادامه با ارائه راهکارهایی برآمده از مطالعات آمایش در راستای مدیریت، تغذیه و تقویت منابع آب می کوشد تاثیر ویژه ای بر حفظ و احیای کمیت و کیفیت منابع آب در پی تغییرات اقلیمی داشته باشد.