ارزیابی وضعیت پایداری در کلان شهر اهواز با استفاده از روش جای پای اکولوژیک

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 114

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ESTJ-23-7_018

تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1401

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین شروط ارتقا کیفیت زندگی در حال و آینده، دست یابی به توسعه ای پایدار در سطح جامعه است. توسعه پایدار مفهومی پیچیده و مبهم بوده که همواره با روش های مختلفی مورد سنجش قرار گرفته است. امروزه بهترین روش تعیین میزان پایداری جوامع، بررسی اثرات فعالیت های انسان بر طبیعت است. بر این اساس، در این پژوهش با بررسی وضعیت جای پای اکولوژیک و ظرفیت زیستی شهر اهواز، وضعیت پایداری در این شهر مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی است که با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است. در این پژوهش ابتدا جای پای اکولوژیک و ظرفیت زیستی کلان شهر اهواز تعیین گردید، سپس وضعیت این کلان شهر با شرایط جهان، آسیا و ایران از نظر جای پای اکولوژیک و ظرفیت زیستی مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که سرانه جای پای مصرف در شهر اهواز برابر با ۴/۱ هکتار و برای کل شهر ۳۵۶/۱۵۴۲۲۹۸ هکتار و سرانه ظرفیت زیستی در این شهر برابر با ۴۰۶/۰ هکتار و برای کل شهر ۱/۴۴۴۷۵۱ هکتار است که در این بین سهم جای پای مصرف در بخش حمل و نقل با ۶۹/۰ هکتار و سهم جای پای آب با ۰۰۶/۰ هکتار به ترتیب بیش ترین و کم ترین سهم را در جای پای اکولوژیک کلی شهر اهواز دارند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که جای پای اکولوژیک شهر اهواز نسبت به سطح جهانی ۸۵/۴۷ درصد، نسبت به آسیا ۹/۲۰ درصد و نسبت به کشور ۴۶/۴۷ درصد و ظرفیت زیستی این شهر نسبت به جهان ۱۸/۷۷ درصد، نسبت به آسیا ۴۸/۵۰ درصد و نسبت به کشور ۸۷/۴۹ درصد کم تر است.

نویسندگان

محمد رحیم رهنما

استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده ادبیات، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

سید مصطفی حسینی

دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری. (مسوول مکاتبات)

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Morse, S. ۲۰۰۸. Post sustainable development. Sustainable development, No.I۶, ۳۴۱۳۵۲(http://www.interscience.wiley.com) ...
  • Maleki, S., Damanbagh., S. ۲۰۱۳. Evaluation of sustainable development indexes ...
  • Kitzes, J., Moran, D., Galli, A., Wada, Y., and Wackernagel, ...
  • Wackernagel, M., Schulz, B., Deumling, D., Linares, A.C., Jenkins, M., ...
  • Bin, G., Parker, P., ۲۰۱۲. Measuring buildings for sustainability: comparing ...
  • Walsh, C., O’Regan, B., and Moles, R. ۲۰۰۹. Incorporating methane ...
  • Zhao, S., Li, Z., Li, W. ۲۰۰۵. A modified method ...
  • National Footprint Accounts ۲۰۱۶ (Data Year ۲۰۱۲); World Development Indicators, ...
  • Galli, A. ۲۰۱۵. On the rationale and policy usefulness of ...
  • González-Vallejo, P., Marrero, M., and Solis Guzman, J. ۲۰۱۵. The ...
  • Liu, M., Zhang, D., Min, Q., Xie, G., and Su, ...
  • Saraei., M.A, Zareei, A. ۲۰۱۱. Study of Ecological Capital with ...
  • Zhang, G.B., and Wang, A.Z. ۲۰۰۷. The ecological footprint of ...
  • Wackernagel, M., Monfreda, C., Schulz, N.B., and et al. ۲۰۰۴. ...
  • Chambers, N., Simmons, C., and Wackernagel, M. ۲۰۰۱. Ecological Footprint ...
  • Van den Bergh, J.C.J.M., and Verbruggen, H. ۱۹۹۹. Spatial sustainability, ...
  • Gharakhluo, M., Hataminezhad, H., Baghvand., A. Yalve., M. ۲۰۱۳. Urban ...
  • Management and Planning Organization of Khuzestan Province, ۲۰۱۳. Statistical Yearbook ...
  • Samadpour, P., Faryadi., SH., ۲۰۰۸. Determination of Ecological Footprints of ...
  • نمایش کامل مراجع