ارتباط حیطه های نگرانی با کیفیت زندگی دانشجویان

نگرانی یکی از اجزای مهم اضطراب بوده و بر اساس نتایج مطالعات، با کاهش عملکرد روانی، اجتماعی و شغلی همراه است. از طرفی، مفهوم کیفیت زندگی به مثابه شاخص مهم سلامت روانی و اجتماعی، برای تعیین نیازهای مراقبتی روانی اجتماعی در گروه های مختلف جامعه از جمله جوانان مورد استفاده قرار گرفته است. وجود نگرانی و تاثیر احتمالی آن بر کیفیت زندگی و سلامت روانی جسمانی دانشجویان می تواند کارایی آنان را تحت تاثیر قرار دهد و عواقب فردی و اجتماعی در پی داشته باشد. لذا این مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین میزان نگرانی با کیفیت زندگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. در این مطالعه توصیفی همبستگی، ۴۰۰ دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند. میزان نگرانی با استفاده از پرسشنامه حیطه های نگرانی (Worry domain questionnaire) و کیفیت زندگی با پرسشنامه SF-۳۶ سنجیده شد. پرسشنامه ها در زمانی یکسان توسط خود دانشجویان تکمیل شد. میانگین نمره نگرانی کلی دانشجویان ۰/۲۰±۶/۲۹ نمره (از ۱۰۰ نمره) و دامنه آن ۱۰۰-۰ بوده است. همچنین ۸/۴ درصد آنان نگرانی شدید و ۳/۳۴ درصد نگرانی متوسط داشته اند. بررسی رابطه همبستگی بین میزان نگرانی با نمرات کیفیت زندگی در حیطه های مختلف نشان داد که بین این دو، رابطه خطی معنی دار معکوس وجود دارد (آزمون ضریب همبستگی پیرسون: P<۰.۰۰۰۱ و r=۰.۶۸۲)؛ یعنی با افزایش نگرانی، ابعاد مختلف کیفیت زندگی کاهش می یابد و برعکس. بالا بودن میزان نگرانی در دانشجویان نشان دهنده وجود چالش در بهداشت روانی و جسمانی این گروه است. بنابراین، به نظر می رسد اتخاذ روش هایی برای کاهش نگرانی دانشجویان از جمله تامین شغلی و مالی ضروری است تا از این طریق، ضمن کاهش عوارض مستقیم ناشی از نگرانی، سطح کیفیت زندگی آنها هم ارتقاء یابد.