نقش سازمان آتش نشانی در مدیریت بحران ناشی از مخاطرات طبیعی سیل و آبگرفتگی (مورد مطالعه: خط شماره ۴ متروی تهران)

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی نقش سازمان آتش نشانی در مدیریت بحران ناشی از مخاطرات طبیعی سیل و آبگرفتگی (مورد مطالعه: خط شماره ۴ متروی تهران) بوده است. جامعه آماری در پژوهش حاضرکارکنان ۶ ایستگاه آتش نشانی در تهران می باشد. هر کدام از این ایستگاه ها حدود ۱۵ نفر نیرو دارد به این ترتیب تعداد کل جامعه آماری این پژوهش ۹۰ نفر می باشد. با توجه به محدود بودن تعداد اعضای جامعه مورد مطالعه، به جای نمونهگیری از روش سرشماری استفاده شده و از تمام افرادی که در مدیریت بحران ایستگاههای آتشنشانی مورد مطالعه دخیل هستند به عنوان نمونه پژوهشی کمک گرفته شده است. این تحقیق از لحاظ جمع آوری و داده ها میدانی و پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی بوده است. در این پژوهش، برای سنجش متغیر برنامهریزی و عملکرد سازمان آتشنشانی از پرسشنامه فعالیت سازمان آتشنشانی با ۳ بعد قبل از بحران، حین بحران و بعد از بحران و ۱۲ گویه و برای سنجش متغیر مدیریت بحران ناشی از بحران سیل از پرسشنامه این متغیر با ۸ گویه استفاده شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی ارائه شده است. در بخش توصیفی، اطلاعات جامعه شناختی مربوط به نمونه پژوهش بیان شده است و در بخش آمار استنباطی با توجه به توزیع غیرنرمال داده ها از آزمون ناپارمتریک کای اسکوئر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد برنامه ریزی و عملکرد سازمان آتشنشانی بر مدیریت بحران ناشی از مخاطرات طبیعی سیل تاثیر معناداری دارد.