مدل مفهومی شبک ه همکاری نهادی در زمین ه سیاست گذاری نوآوری ( موردمطالعه : دانشگاه تهران )

زمینه- دانشگاه های کارآفرین نقش کلیدی در ایجاد شبکه های نوآوری بین دانشگاه، دولت، و صنعت دارند؛ بنابراین شناسایی حوزه های سیاستگذاری نوآوری در این مارپیچ سه گانه برای حل مسائل واقعی جامعه راه گشاست. دانشگاه تهران جزو اولین دانشگاه هایی است که اقدامات درخور توجهی برای حرکت به سمت دانشگاه کارآفرین را در دستور کار خود قرار داده است. وجود دانشکده کارآفرینی، پارک علم و فناوری، اولین صندوق جسورا نه دانشگاهی ایران، طرح توسعه دانشگاه تهران جزو مهمترین تلاش های آگاهانه دانشگاه تهران در این زمینه است. هدف- این پژوهش به دنبال شناخت ابعاد و مصادیق سیاستگذاری نوآوری در روابط بین دانشگاه، صنعت و دولت است تا نقش دانشگاه تهران به عنوان یک دانشگاه کارآفرین در شکل گیری اکوسیستم همکاری نهادی متشکل از شبکه های نوآوری تبیین گردد. روش- برای این کار پس از انجام مصاحبه با خبرگان و مدیران دانشگاهی ابعاد و شاخص های مدل شبکه همکاری نهادی در حوزه سیاستگذاری نوآوری شامل ۱۸ شاخص تعیین شد. پس از بررسی روایی محتوا و توزیع نمونه پیش آزمون، پایایی پرسشنامه تایید گردید. در ادامه پرسشنامه طراحی شده بین مدیران، کارشناسان و متخصصان دانشگاه تهران به صور ت الکترونیکی توزیع شد که در نهایت ۳۳۸ پرسشنامه تکمیل شده مبنای تحلیل قرار گرفت. پس از انجام تحلیل عاملی اکتشافی، با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل عاملی تاییدی انجام شد. یافته ها- در نهایت مدل مفهومی شب که همکاری نهادی «دانشگاه تهران، صنعت و دولت» در زمینه سیاست گذاری نوآوری طراحی و تبیین شد. نتیجه گیری - این پژوهش حوزه های همکاری نهادی بین دولت، صنعت و دانشگاه را در زمینه سیاستگذاری نوآوری برای دانشگاه تهران روشن کرده است.