چگونگی تصویرسازی حیوانات در الگوی روایت گری قصه( مطالعه موردی آثار پرویز کلانتری)

این مقاله با موضوع چگونگی تصویرسازی حیوانات در الگوی روایت گری قصه( مطالعه موردی آثار پرویزکلانتری) به مطالعه ویژگی های تصویر حیوانات در آثار پرویز کلانتری می پردازد. روایت گری در مفهوم کلی، تمام متن داستان را در بر می گیرد. هدف روایت گری، روایت کردن یک یا چند اتفاق است که می تواند در قالب های مختلفی مانند داستان های کوتاه، رمان ها و... باشد. این روایت گری قصه تقریبا در تمام داستان ها وجود دارد و به دنیای هنر از جمله تصویرسازی نیز ورود پیدا کرده است. «تصویرسازی» عبارت است از استفاده از نقوش توصیف کننده برای روایت داستان با تصوری کاملا شخصی و ذهنی. در این راستا، تصویرسازی در الگوی روایت گری قصه در آثار بسیاری از هنرمندان وجود دارد که در این میان می توان به آثار «پرویز کلانتری» اشاره نمود. طبق فهرست شورای کتاب کودک پرویز کلانتری از سال ۳۳۶ ۱ تا کنون، ۲۶ کتاب کودک را تصویرسازی کرده و دارای انواع مختلفی مانند تصویرسازی داستانی، تصویرسازی گیاهان و ... می باشد. در این میان، تصویرسازی از «حیوانات» جایگاه برجسته ای در آثار و هنر کلانتری ایفا می نماید. حال، نظر به اینکه کتاب های تصویری با انتقال مفاهیم از طریق تصاویر نقش بسیار مهمی در ابعاد شخصیتی و ذهنی کودکان دارند، لذا اهمیت این مسئله از آن حیث می باشد که می توان از این امر به عنوان راهی جهت شناخت چگونگی ارتقاء این نقوش در دنیای تصویرسازی به منظور افزایش تاثیربر تعلیم کودکان استفاده نمود. از آنجا که آثار پرویز کلانتری تاکنون از لحاظ ویژگی های تصویرگری حیوانات مورد بررسی قرار نگرفته است، لزوم اجرای این پژوهش فراهم آمده و محقق درصدد انجام این امر،به منظور ارائه منبع جدیدی در این راستا به جامعه هنری و پژوهشی اهتمام می ورزد