اثر سطوح مختلف پری بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد رشد، بازماندگی و برخی شاخص های بیوشیمیایی خون بچه ماهی بنی Mesopotamichthys sharpeyi ))

در این مطالعه اثر سطوح مختلف پری بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد رشد، بازماندگی و برخی شاخص های بیوشیمیایی خون ماهی بنی مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور تعداد ۲۴۰ قطعه ماهی بنی با میانگین وزن۱/۰ ±۱۱/۱۲در ۴ تیمار با ۳ تکرار شامل شاهد: تغذیه شده با جیره پایه، تیمار ۱: حاوی ده گرم پری بیوتیک، تیمار ۲: بیست گرم پری بیوتیک، تیمار ۳: سی گرم پری بیوتیک در کیلوگرم غذا به مدت ۵۶ روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که وزن نهایی ماهیان در تیمار ۲ به صورت معنی داری نسبت گروه شاهد و سایر تیمارها افزایش داشت (۰۵/۰P<). ضریب تبدیل غذایی نیز در تیمارهای حاوی پری بیوتیک به صورت معنی داری نسبت به سایر گروه شاهد کاهش یافت (۰۵/۰P<). مقدار کارایی پروتئین در تمامی تیمارهای پری بیوتیک نسبت به گروه شاهد افزایش پیدا کرد(۰۵/۰P<). میزان پروتئین لاشه در تیمارهای ۱ و ۲ به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (۰۵/۰P<). همچنین میزان چربی لاشه در تیمار ۲ به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کمتر بود (۰۵/۰P<). میزان پروتئین، آلبومین و گلوبولین پلاسما در تیمارهای حاوی پری بیوتیک نسبت به گروه شاهد افزایش داشت (۰۵/۰P<). از طرفی میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید و LDL در تیمار ۲ به صورت معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش پیدا نمود (۰۵/۰P<). در حالی که میزان HDL افزایش پیدا کرد (۰۵/۰P<). نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از گالاکتوالیگوساکارید تا سطح ۲۰ گرم در کیلوگرم غذا منجر به بهبود شاخص های مورد سنجش می گردد.