بررسی ارزش های رمزی گل در کتاب مقالات شمس تبریزی و نگارگری ایرانی (مکتب بغداد)

در بلندای فرهنگ ایران کهن، سمبل و رمزی نهفته است که آبشخور آن ادب پارسی است که از آموزه های زیبایی شناسی ادبی سرچشمه گرفته است. گیاهان از زیبایی های جهان مادی آدمی هستند که در تاروپود شعر و ادب پارسی پای به دنیای لطیف ادبیات ایرانی و حتی در پندار جهان معنوی و مینوی گذاشته اند و حیات جاودانه خود را در ضمیر آدمی امکان پذیر کرده اند. زیبایی آنان چنان محصور کننده است که آدمی سعی در بازنمایی و بازآفرینی آن در تمام طول تاریخ در مصنوعات ساخت دست خود و مستور در کلمات به معنای پیام و معنای خاص بوده است و در راه هرچه بهتر نشان دادن آن در محیط زندگی خود کوشیده است. با توجه به ویژگی نمای گل و گیاهان در نزد ایرانیان و جایگاه مهم آن در فرهنگ و آیین های ایرانی، این مقاله کوشیده است به مطابقت نماد و رمز گیاهان در کتاب مقالات شمس تبریزی بپردازد و در حد توان معانی آنان را رمزگشایی نماید. هدف از نگارش، علاوه بر معرفی رمز و تصورات کلامی گیاهی در میانه متن مقالات شمس تبریزی به اهمیت گل در عرفان و نشانه های گل در نگارگری های ایران نیز پرداخته شود. این مقاله به شیوه علمی پژوهشی و کتابخانه ای نوشته شده است.