آرمان شهر در مثنوی مولوی

آرمان شهر دغدغه اصلی بشر بوده ،هست و خواهد بود.آرمانشهر یا نیک شهر و دنیای وارونه آن یعنی پاد آرمانشهر یا آنچه گاه از آن با عنوان پلید شهر و دوزخ شهر نام می برند همواره به عنوان یکی از دغدغه های صاحبان خرد و اندیشه وخاصه ادیبان و شاعران بوده و حضوری پررنگ در متون ادبی داشته است.مثنوی از این جهت یکی از بنیاد نامه هایی است که می خواهد راه و روزنه ای به سوی ترمیم نقص بجوید و مولوی توصیه اش آن است که انسان در کوش ش مداوم به سوی تعالی به سر برد و برای بهبود بخشی به نحوه زیست انسانها در سراسر مثنوی اندیشه های آرمان شهری خود را مطرح کرده است.مقاله حاضر به منظور ترسیم خطوط اندیشه و تببین نظریه مولانا درباره جامعه آرمانی نوشته شده است و چنین نتیجه می گیرد که مثنوی مولانا به عنوان حجت طریقت عارفانه او ،پایه گذار مفاهیم آرمانشهر با محوریت زبان و ادب فارسی بوده است.