چالش های روانشناختی آموزش مجازی دانش آموزان با کم توانی ذهنی در زیست بوم کرونا

زمینه: داشتن محیط و محتوای برنامه درسی و چگونگی ارائه آن یکی از راه های بهبود آموزش و پرورش دانش آموزان کم توان ذهنی است، طراحی محتوای آموزشی مناسب، برای رشد ذهنی، فیزیکی، عاطفی و اجتماعی کودکان با نیازهای ویژه امری ضروری است. هدف:در این تحقیق به بررسی اهمیت نحوه ارایه مفاهیم آموزشی به شیوه مجازی با توجه به مشکلات یاددهی- یادگیری دانش آموزان با نیازهای ویژه(کم توان ذهنی) در درک مفاهیم انتزاعی که درگیر چالش هستند پرداخته ایم. روش تحقیق به کار گرفته در این پژوهش مبتنی بر مطالعات پیشین است و رویکرد توصیفی-تحلیلی دارد.یافته ها: این قشر دانش آموزان به جهت خصوصیات روان شناختی خاص خود که بیشترین و مفیدترین اوقات خود را در مراکز آموزشی می گذراندند به برنامه ریزی و سیاست گذاری های علمی و جامع نیاز دارند که بتوان مفاهیم انتزاعی را به بهترین روشها در فضای مجازی، ملموس و عینی ساخت تا مشکلات آموزشی و تبعات روانشناختی آن با بار کمتری بر این دانش آموان وارد شود. نتیجه گیری: با توجه ویژگیهای روانشناختی دانش آموزان ناتوان ذهنی، نظیر ضعف در مفهوم سازی، تفکر نمادی، شناخت اجتماعی و ...، بسیار طبیعی خواهد بود که این دانش آموزان در مسایل رشد شناختی شان با مشکلات جدی مواجه باشند. بهبود و افزایش رشد شناختی دانش آموزان ناتوان ذهنی نیازمند برنامه های آموزشی هدفدار است. مفاهیم مربوط به رشد شناختی باید به گونه ای ارائه شوند که دانش آموز بتواند متناسب با رشد فردی خود، آن مفاهیم را یاد بگیرد. از جمله روشهایی که رشد شناختی را برای این گروه از دانش آموزان تسهیل میکند، عبارت است از تحریک علاقه و برانگیختن دانش آموز برای تلاش بیشتر به منظور یادگیری مفاهیم شناختی بهصورت بهتر و بادوام تر. بنابراین استفاده از شیوه هایی که تثبیت یادگیری را بهمراه دارند در اولویت آموزشی این دانش آموزان باید قرار گیرد.