اثربخشی آموزش خودتنظیمی یادگیری و مهارتهای مطالعه بر پیشرفت تحصیلی در بین دانشجویان دانشکده روانشناسی دانشگاه امام جواد (ع) یزد

یکی از متغیرهایی که با پیشرفت تحصیلی و عملکرد تحصیلی ارتباط دارد یادگیری خودتنظیمی است. خودتنظیمی سازه ای است که از دهه ۱۹۶۷ از سوی بندورا مطرح شد. با توجه به نتایج به دست آمده از آزمون همبستگی پیرسون، خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار دارد .در نتیجه با بالا رفتن خودتنظیمی پیشرفت تحصیلی بیشتر میشود. همچنین کلیه ابعاد مهارت های مطالعه از قبیل مدیریت زمان، تمرکز و حافظه، وسایل کمک آموزشی و یادداشت برداری، تکنیک های آمادگی برای امتحان، سازماندهی و پردازش اطلاعات، انگیزش و نگرش، خواندن و انتخاب ایده های اصلی، مهارت نگرش و مهارت های مطالعه با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان رابطه معنی دار و مثبتی دار د. با توجه به نتایج به دست آمده از آزمون تی مستقل، تفاوت پیشرفت تحصیلی در بین دختران و پسران تایید می شود .در فرضیه اصلی، مطابق با نتایج به دست آمده از آزمون رگرسیون خطی چند متغیره، عوامل تمرکز و حافظه، تکنیک های آمادگی برای امتحان، سازماندهی و پردازش اطلاعات، خواندن و انتخاب ایده های اصلی و مهارت نگرش، نقش پیش بینی کننده ای ندارند ولی سایر متغیرهای واردشده در آزمون رگرسیون شامل خودتنظیمی، مدیریت زمان،انگیزش و نگرش و مهارتهای مطالعه، نقش تعیین کننده در میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. نتایج رگرسیون و تحلیل مسیر به دست آمده، نشانگر رابطه مهار تهای مطالعه و خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان بوده است P<۰ / ۰۵