تاثیر فرسایش بادی بر محیط زیست شمال سیستان

برای اجرای این پژوهش ابتدا از طریق عکس ها و نقشه های 1:50000 نقاط بحرانی حرکت شن های روان شناسایی گردیده و مکان هایی که با مشارکت مردم در شرف تثبیت بود انتخاب شده و همچنین بررسی هایی نیز در خصوص وضعیت اقتصادی و اجتماعی انان صورت پذیرفته است. این مناطق شامل محل برداشت (داخل دریاچه هامون) و محل فرود امدن ماسه بادی در روستاهای پایین دست (شامل روستای زیارت و جهان تیغ از توابع بخش پشت اب زایل) است. در محل برداشت بادشکن ها غیر زنده در سه ردیف به ارتفاع حدود 150 سانتی متر به طول حدود 500 متر و به فاصله متغیر تا 30 متر از یکدیگر ایجاد گردیده است. همچنین در بالا دست روستاهای مزبور نیز 3 ردیف بادشکن با فواصل مختلف از 50 تا 70 متر احداث شده که بعضا بعضی از آنها بیش از 500 متر طول دارد. پس از آن اقدام به اندازه گیری ارتفاع و حجم شن های روان پایین دست آنها شد.نمونه های از خاک محل مورد پژوهش جهت شناسایی پارامترهای OM,M,EC,PH و بافت خاک به آزمایشگاه انتقال داده شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . همچنین میزان پوشش گیاهی منطقه نیز برآورد گردید. بیشترین ارتفاع رسوبات طی مدت پژوهش در بادشکن های احداثی در منطقه مورد مطالعه ( دریاچه هامون ، شمال و داخل روستای جهان تیغ) به ترتیب 75 و 105 و 285 سانتی متر است.میزان ورود ماسه بادی در ردیف های اول ، دوم ، سوم بادشکن های در یاچه هامون به ترتیب 1582و735و220 متر مکعب می باشد که این مقدار در شمال روستای جهان تیغ به ترتیب 2785و2355و2310 متر مکعب اندازه گیری شد. همچنین رسوبات ورودی در سه ردیف از مناطق مسکونی روستای مزبور برابر 1023و10470و9640 متر مکعب در طول دوره پژوهش یعنی در فاصله زمانی 1381 تا 1382 برآورد گردید که بر خلاف بادشکن های کوتاه در سایر نقاط ، بین انها اختلاف فاحشی مشاهده نمیشود.از اثرات فرسایشات بادی بر منطقه مزبور مهاجرت بیش از 80 ردصد ساکنان آن به سایر نقاط کشور ، تخریب زمین های کشاورزی ، افزایش انواع بیماری ها اعم از بیماری های جسمی و روحی ، کاهش امید به زندگی در بین بهره برداران ، کاهش درآمد و .... میباشد. این مقاله به عنوان نمونه به بررسی و تحلیل فرسایش بادی بر محیط زیست در طی سالهای 1382-1381 در منطقه خاصی از سیستان می پردازد.