مروری بر استفاده از مواد بازیافتی در بتن

بازیافت مواد و مصالح ساختمانی از جمله موضوعات مهم در صنعت ساختمان سازی است. بازیافت به معنی استفاده مجدد از مصالح یا تولید مصالح جدید از مواد استفاده شده و دور ریختنی از جمله ضایعات بتنی است. استفاده از بتن های بازیافتی از طریق تخریب و استفاده مجدد بتن های فرسوده منافع بسیاری به دنبال دارد که صرفه جویی اقتصادی یکی از آنهاست. به طور تقریبی هر ساله ۵۲ میلیارد تن بتن )به طوریکه به ازای هر نفر ۸.۳ تن بتن( در جهان تولید می شود. کاهش مصرف سنگدانه های جدید که از معدن استخراج شده اند، کاهش مساحت زمین های مختص به دفع بتن، کاهش تولیدCO۲در مقایسه بابتنهای معمولی نیز از دیگر مزایای بازیافت نخاله های بتنی ساختمانی است که در ادامه پژوهش به تمامی این موارد اشاره شده است. از منظر ویژگیهایی که بین اجزا سنگدانه های بتن بازیافتی با بتن معمولی وجود دارد می توان به تفاوت بین سنگدانه ها و مقاومت آنها توجه کرد. سنگدانه های بازیافتی بتن را معمولا میتوان هم بهعنوان جایگزین بخشی از ریزدانه یا درشت دانه و هم جایگزین کل ریزدانه یا درشت دانه یا هر دو در نظر گرفت. سنگدانه های ناشی از بازیابی بتن عمدتا جذب آب بالاتر و مقاومت کمتری نسبت به سنگ دانه های طبیعی دارند چرا که مقاومت ملات چسبیده از مقاومت سنگدانه کمتر میباشد از طرفی ملات موجود در روی سنگ دانه های بازیافتی به سبب تخلخل بیشتر نسبت به سنگ دانه، دارای جذب آب بیشتری میباشد. در ادامه پژوهش سعی شده تمامی ویژگی ها و تفاوت های این سنگدانه ها بیان گردد.مطالب به دست آمده از آزمایشات صورت گرفته شده و تحقیقات بررسی شده جمع آوری شده است.