مرور تجارب برنامه ریزی شهری و بررسی عوامل موثر بر آسیب پذیری مراکز جمعیتی پس از وقوع بحران

مخاطرات طبیعی و غیرطبیعی، در گونه های متنوع و گاها غیر قابل پیش بینی و مخرب، همواره به منزله خطر و چالش زندگی بشر شناخته شده اند. این امر لزوم برنامه ریزی و آمادگی پیش از بحران در راستای مقابله و ارائه راه حل های مبتکرانه را دو چندان می کند. با گسترش شهر و میل به شهرنشینی و نیاز های متعدد جوامع انسانی به تهیه سرپناه برای زندگی و الزامات معیشتی، دخل و تصرف در اراضی و چهره شهری به خوبی مشهود می باشد. عدم توجه به ضوابط و قصور در وضع قوانین مرتبط، در نهایت به مکان یابی های ناصحیح و پیامد های جبران ناپذیر، منجر خواهد شد. در این پژوهش، با توجه به اهمیت مبحث مکان یابی مراکز جمعیتی و کاربری های حیاتی، به آشنایی با مفاهیم و تجزیه و تحلیل تجربیات سایر کشور ها در زمینه مواجهه با بحران پرداخته می شود. نوع این پژوهش کاربردی و روش تحقیق به کارگرفته شده، توصیفی-تحلیلی و کتابخانه ای می باشد.