اثرات عوامل مرتبط با جنسیت بر روی تراکم استخوان های فمورال و مهره های کمری در زنان ایرانی

ارتباط بین متغیرهای ویژه جنس مونث و تراکم معدنی استخوان (BMD) در نواحی ستون فقرات کمری و توتال فمور در ۳۷۴۰ زن بررسی شد. جمعیت مورد مطالعه زنان با سن بالاتر از ۴۰ سال ارجاع شده به بخش سنجش تراکم استخوان بیمارستان دکتر شریعتی در فاصله سال های ۱۳۸۰ و ۱۳۸۲ بودند. پس از حذف ۵۳۱ زن با سابقه مصرف کورتیکوستروئیدها، ۳۲۰۹ زن باقی مانده جمعیت مورد مطالعه را تشکیل دادند. BMD نواحی فمورال و کمری در ۲۱۷ زن مصرف کننده هورمون های جنسی زنانه بطور معنی داری بیشتر از سایر افراد بود و این افراد نیز در سایر آنالیزها وارد نشدند. وضعیت یائسگی، سن بالاتر در هنگام شروع قاعدگی و همچنین یائسگی، ریسک فاکتورهای شدید BMD بودند، درحالی که افزایش وزن و تعداد حاملگی های بیشتر به عنوان فاکتورهای محافظتی شناخته شدند. برخلاف مطالعات قبلی هیسترکتومی و اووفورکتومی دوطرفه، ریسک فاکتور کاهش BMD نبودند. مدت شیردهی همبستگی معکوس با BMD هر دو ناحیه داشت. در مدل رگرسیون چند متغیره، ریسک فاکتورهای زنانگی توانایی پیش بینی ۲۳.۵% تغییرات BMD کمری و ۳۸% تغییرات BMD فمورال را داشتند. این مطالعه می تواند توجه پزشکان را به سمت گروه های خاصی که باید از نظر پوکی استخوان بررسی شوند، معطوف کند.