سیاست جنایی اسلام و مقایسه آن با مکاتب کیفری کلاسیک

در یک سیاست جنایی، برجسته ترین و نمایان ترین پاسخی که به نقض هنجارها داده می شود، پاسخ کیفری است. میزان گرایش به این نوع پاسخ، درمقایسه باگرایش به پاسخهای غیرکیفری، نظامها، مکاتب و مدلهای مختلف سیاست جنایی را از یکدیگر متمایز می کند. ظهور مکتب کلاسیک در اوایل قرن هیجدهم تحولی عمیق در سیستم جزایی و سیاسی ممالک جهان بوجود آورد. این مکتب از یک سو، اولین رویکرد جوامع غربی به سوی عدالت کیفری محسوب می شود و از سوی دیگر محصول دیدگاه های انسان شناسانه ای است، که انسان را محور و هدف کلیه مسایل فردی و اجتماعی قرار می دهد و برای حقوق او اهمیت ویژه ای قایل است. در آنچه که ما به عنوان اصول و موازین سیاست جنایی اسلام یاد می کنیم، علاوه بر پذیرش پاره ای از تئوری های «سزادهی» و «بازپروری» در مجازات ها، در توجه به هر سه بعد دخیل در پدیده مجرمانه یعنی بزهکار، بزه و بزه دیده اهتمام ویژه ای داشته است. درواقع، سیاست جنایی قرآن و اسلام هزارسال قبل از مکاتب کلاسیک حقوق جزا، آیات و روایاتی را در این راستا برای انسان به ارمغان آورده است. همچنین نکته حائز اهمیت در بررسی و تحقیق در حوزه مدل شناسی های سیاست جنایی، این است که، سیاست جنایی اسلام یک مدل مشارکتی دولتی مردمی و در عین حال درونی بیرونی ارائه داده و جدا از مدلسازی های مرسوم، در عرصه سیاست جنایی، مبانی دین شناختی مدلسازی سیاست جنایی اسلامی، تعریفی حداکثری از دین با توجه به مولفه های متناسب، با سیاست جنایی را ارایه کرده است و با استناد به آموزه ها و دستاورد های دینی و اسلامی، دلایلی محکم، معقول و علمی را در پاسخ به برخی انتقادها ارایه می نماید.