تقابل نظریه های توصیفی و تجویزی در سازمان های دولتی

به طور معمول تالشهای مطالعاتی از نوع فکری و عملی همواره به دنبال تولید تئوری هستند تا به مفاهیم جهان پیچیده کمک کنند.هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تقابل نظریه های توصیفی و تجویزی در سازمانهای دولتی است. نظریه های توصیفی به دنبال پیش بینیآنچه اتفاق میافتد یا حداقل درک آنچه اتفاق افتاده است در شرایط خاص است. در مقابل، نظریه های تجویزی به دنبال آگاهی دادن بهافراد در مورد آنچه که میخواهند یا در شرایط خاص انجام میدهند، است. از آنجا که هدف اصیل مدیریت دولتی، ارتقای حکمرانی خوباست، مدیران دولتی باید بتوانند پیامدهای آن را پیش بینی کنند. بر این اساس، آنها میتوانند از هر نظریه توصیفی مرتبط بدون نگرانی ازمرزهای انضباطی استفاده کنند. ما استدلال می کنیم که اگرچه مفاهیم ما تا حدود زیادی کامل و جامع نیست، اما ارزش نظریه هایتوصیفی منحصر به فرد و خاص برای مدیریت دولتی در سازمان های دولتی را کمرنگ می کند. در مقابل، ما اذعان می کنیم که مدیراندولتی به عنوان اعضای حرفه ای به نظریه های تجویزی احتیاج دارند تا درباره انتخاب هایی که باید به ارتقای حاکمیت خوب منجر شود،تصمیم گیری کنند. بنابراین، اگرچه ما به عنوان محققان مدیریت دولتی با فشار زیاد از سوی اساتید آکادمیک و همکاران خود برای ایجادنظریه های توصیفی روبه رو هستیم، اما مهمترین سهم نظری مطالعه ما احتمالا پر رنگ کردن نظریه های تجویزی است.