تاثیر کاربرد مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی، بر میزان آمادگی بیمارستانی در بیمارستان شهید رجایی شیراز

مقدمه: مدیریت بحران نقش مهمی در کسب آمادگی بیمارستان ها برای پاسخ به بلایا ایفا می کند. هماهنگی از مشکلات اصلی مدیریت بلایا در ایران می باشد، لذا، در این پژوهش، مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی به عنوان یک راهکار کاربردی، بررسی شد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر کاربرد مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی، بر میزان آمادگی بیمارستانی در بیمارستان شهید رجایی شیراز بود. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی در بیمارستان شهید رجایی شیراز بود، نمونه شامل کلیه اعضا کمیته بحران و برابر جامعه پژوهش بود (۱۵ نفر). داده ها به کمک چک لیست آمادگی بیمارستانی خانکه و همکاران جمع آوری شد که روایی و پایایی آن بررسی شده بود (۸۶/۰=p). ابتدا در شرایط شبیه سازی شده، مانور زلزله در بیمارستان اجرا شد و چک لیست «آمادگی مقابله با بلایا» (پیش آزمون) تکمیل شد سپس کارگاه یک روزه (مدیریت بلایا و مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی) برگزار شد و یک ماه بعد، با انجام مانور زلزله، آمادگی بیمارستان توسط چک لیست اولیه مجدد بررسی شد و در پایان نتایج قبل و بعد از مداخله با استفاده از جداول آماری مقایسه شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که نمرات در تمامی بخش های چک لیست (هماهنگی، برنامه ریزی، سازمان دهی، آموزش و ...) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش یافت. همچنین نمره کل آمادگی بیمارستان از ۵۶/۲۹ در پیش آزمون به ۸۴/۸۶ در پیگیری ارتقا یافت (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد، کاربرد مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی موجب ارتقای آمادگی بیمارستانی می شود با توجه به نقش بسیار کلیدی پرستاران در بحران ها توصیه می شود جهت ارتقای آمادگی بیمارستانی این مدل توسط مدیران پرستاری استفاده شود.