بررسی همبستگی جهت گیری مذهبی، ابعاد شخصیت و خودکارآمدی با سبک های مقابله با استرس در دانشجویان کارورز پرستاری

مقدمه: استرس شغلی در بین پرستاران شایع است. بررسی سبک های مقابله با استرس و عوامل موثر بر آن می تواند به افراد در مقابله موثر با تنش های کاری کمک کند. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی همبستگی جهت گیری مذهبی، ابعاد شخصیت و خودکارآمدی با سبک های مقابله با استرس در دانشجویان کارورز پرستاری بود. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی می باشد که در سال ۱۳۸۸ انجام شده است. ۳۲۳ دانشجوی کارورز پرستاری که حداقل ۱۰ ساعت در هفته در بیمارستان ها و مراکز درمانی به کار عملی مشغول بودند، به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های جهت گیری مذهبی، ابعاد شخصیت، خودکارآمدی عمومی و سبک های مقابله جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته ها: از بین جهت گیری مذهبی، ابعاد شخصیت و خودکارآمدی، جهت گیری مذهبی بیشترین نقش را در پیش بینی سبک مقابله مساله محور در دانشجویان دارد و تنها بعد شخصیت روان نژندی قادر به پیش بینی سبک مقابله هیجان محور در دانشجویان است. نتیجه گیری: می توان گفت که ارایه آموزه های دینی به دانشجویان کارورز پرستاری می تواند آن ها را در مقابله موثر با موقعیت های پرتنشی که در کار بالینی با آن مواجه می شوند یاری کند. همچنین راهنمایی و همراهی مربیان آموزشی با دانشجویان کارورز، در تجربه کردن تمام جوانب خوشایند و ناخوشایند کار بالینی و در مقابله مناسب دانشجویان پرستاری با این موقعیت ها تاثیر به سزایی دارد.