پژوهش پرستاری در۳۰ سال گذشته

پژوهش پرستاری در۳۰ سال گذشته دکتر عیسی محمدی ، حمیده یزدی مقدم چکیده مقدمه: پژوهش از عناصر ضروری روند توسعه و رسالت آن تولید دانش می باشد. شکل گیری پژوهش در کشورهای توسعه یافته و تاکید بر «توسعه مبتنی بر دانایی» بعد از ۲۵ سال در برنامه چهارم توسعه کشور ما حاکی از این اهمیت می باشد. بی شک پرستاری چه به عنوان یک رشته علمی یا یک حرفه از این امر مستثنی نیست. در همین راستا این مطالعه با هدف تحلیل روند و وضع گذشته و موجود پژوهش پرستاری کشور انجام گردید. مواد و روش کار: این یک مطالعه توصیفی می باشد. به طوری که کلیه پژوهش های انجام شده طی سه دهه گذشته (حدود ۱۱۰۰ پایان نامه کارشناسی ارشد پرستاری) که تماما در چهار مرکز عمده تحصیلات تکمیلی کشور شامل: دانشکده های پرستاری ایران، تهران، شهید بهشتی و تربیت مدرس انجام شده بود مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعات در سه دوره ده ساله براساس جهت گیری های عناوین پژوهشی دسته بندی و تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: داده ها نشان داد به طور کلی جهت گیری پژوهش ها در این مدت حول محور سنجش آگاهی نگرش و عملکرد پرستاران و بیماران (۶/۱۹ درصد) و تاثیر مداخلات پرستاری (۱/۱۷ درصد) و بررسی شیوع بیماری ها و عوارض آنها (۷/۱۵ درصد) بررسی نیازهای آموزشی بیماران و پرستاران (۵/۱۳ درصد) و تاثیر آموزش بر آگاهی و عملکرد (۴/۱۳ درصد) بررسی کیفیت مراقبت های پرستاری (۱۲ درصد) و بررسی مشکلات حرفه ای (۲/۹ درصد) بوده است. میزان این جهت گیری ها در دانشکده های مختلف در دهه های اول تا سوم متفاوت بوده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تمام پژوهش های انجام شده پرستاری در راستای تایید و تصدیق دانش و روش های موجود که عموما یافته های دیگران بوده می باشد. تقریبا هیچ مطالعه ای در جهت تولید دانش نو در پرستاری نبوده است. این وضعیت آفت و تهدید بزرگی برای بقا و حفظ شان علمی و اجتماعی پرستاری در کشور محسوب می شود. در این مقاله زمینه ها و علل این وضعیت تحلیل شده و راه حل های مناسب ارایه گردیده است. واژه های کلیدی: پژوهش، پرستاری، تولید علم