تحلیلی بر سلامت اجتماعی کودکان کار و تاب آوری آنان در شرایط پر خطر جامعه

هر نوع چاره اندیشی درباره مساله کودکان کار ما را ابتدا در برابر این پرسش قرار میدهد که علت چنین مساله ای چیست و چرا بخشی از کودکان به چنین وضعیتی دچار آمده اند. کودکان کار کودکی را تجربه و لمس نکردهاند، بنابراین طبیعی است که در آینده کمتر بتوانند در چرخه توسعه کشور و ایجاد امنیت نقش موثر، سازنده و پایداری داشته باشند، باید کاری کنیم که این کودکان در کنار حضورشان برای کاردر خیابان به سایر حقوقشان مانند امنیت، بهداشت، بیمه و آموزش نیز دسترسی داشته باشند، چرا که با وجود شرایط بد اقتصادی حذف کودک کار و خیابان دور از ذهن است و حداقل کاری که میتوان برای آنها انجام داد، کاهش سختیهای زندگی و بهتر کردن شرایط برای آنها است. کودکان کار براساس دو فاکتور به صورت رسمی در کشورهای مختلف تعریف میگردند، نوع کار و حداقل سن مناسب برای آن کار. معمولا به کودکی یک کودک کار گفته میشود که مشغول به فعالیتی باشد که برای سلامت فیزیکی، روانی، اجتماعی، اخلاقی و شخصیتی کودک مضر باشد، و با تحصیل کودک تداخل پیدا کند .سن مناسب برای هر شغل و کاری بر اساس آثار آن کار بر سلامت و رشد کودک تعیین میگردد.تا زمانی که عواملی که در گسترش فقر تاثیرگذارند و باعث میشوند کودک در این سن مجبور شود به خیابان بیاید و به صورت طولانی مدت کار کند و آسیب جسمی و روحی ببیند، مدیریت نشود، ما به اشکال مختلف، کودکان کار را در خیابان خواهیم داشت.هدف از نگارش این مقاله تحلیلی بر معضلی به نام کودک کار می باشد روش مطالعه به صورت کتابخانه ای و توصیفی می باشد ، باید با برنامه ریزی بهتر و کامل تری به موضوع این کودکان بپردازند، با وجود نهادهای مختلف درباره کودکان کار همچنان با وجود این معضل در جامعه روبرو هستیم.