بررسی تغییرات نسبت اعماق مزدوج پرش هیدرولیکی تحت تاثیر شکل بستر ریپل

در پایین دست سازه های اصلاح شیب رودخانه، انرژی اضافی تو سط پرش هیدرولیکی مستهلک می شود تا از آبشستگی و تخریب سازه جلوگیری شود. برای پرش هیدرولیکی نیاز به عمق پایاب کافی هست که در این مطالعه برای نیاز به کاهش عمق پایاب کمتر از شکل ب ستر ریپل در بستر پرش استفاده شده است. آزمایشات در فلوم آزمایشگاهی تحت شرایط مختلف انجام شد. در این تحقیق هر آزمایش سه بار تکرار شد نتیجه نهایی از متوسط حسابی داده های آزمایشگاهی بدست آمد. نتایج نشان داد که بطورکلی با افزایش عدد فرود جریان ، نسبت اعماق مزدوج (نسبت عمق نانویه به عمق اولیه افزایش خواهد یافت. از مقایسه نتایج بستر زبر با رابطه بلرجر) پرش کلاسیک با بستر بدون ریپل ، مشاهده شد که نسبت اعماق مزدوج کاهش می یابد و این میزان کاهش در اعداد فرود مختلف جریان متفاوت است بطوریکه در بیشترین دبی و کمترین عدد فرود ۳ % می رسد