مدیریت منابع آب سدها تحت سناریوهای مختلف تغییر اقلیم (مطالعه موردی: سد رودبال داراب)

روند گرمایش جهانی و تغییر اقلیم، تخصیص منابع آب در بخش های گوناگون از جمله سدها را با چالش های جدی و بحرانی مواجه می سازد. با توجه به اهمیت تبخیر وتعرق پتانسیل در چرخه هیدرولوژیکی، در این تحقیق شاخص خشکسالی بارش استاندارد SPI در اثر تغییر اقلیم به منظور ارزیابی شرایط بارش و دبی جریان در بالادست و همچنین تبخیر وتعرق پتانسیل ET۰ در پایین دست سد رودبال داراب به منظور برآورد نیاز آبی گیاهان در جهت برنامه ریزی های آتی در نحوه تخصیص منابع آب سد در آینده بررسی می شود. بدین منظور از مدل های جهانی گردش عمومی جوی و اقیانوسی HADGEM۲-ES, ECEARTH و GFDL-CM۳ تحت سناریوهای مختلف RCP۴.۵ و RCP۸.۵ در سه دوره زمانی ۲۰۲۱-۲۰۴۰ و ۲۰۶۱-۲۰۸۰ و از مدل ریز مقیاس نمایی LARS-WG استفاده می گردد. تبخیر و تعرق پتانسیل به روش های پنمن مونتیث و هارگریوز سامانی در دوره مشاهداتی محاسبه می گردد و با نتایج تبخیر و تعرق پتانسیل در دوره های آتی مقایسه می گردد. نتایج نشان می دهد روند تداوم خشکسالی های هیدرولوژیکی و افزایش تبخیر و تعرق پتانسیل در سناریوها و بازه های زمانی ذکر شده نسبت به دوره پایه، افزایش ظرفیت شبکه های انتقال آب به منظور تامین نیاز آبی گیاهان را در پی خواهد داشت.