آموزش اخلا ق پزشکی در محیطهای نظامی انتظامی و امنیتی

چکید ه سابقه و هدف: ضوابط و کدهای اخلاقی خاصی وی، حقوق کادر پزشکی، محیط های طبی و حقوق متقابل مجموعه محیط پزشکی با مجموعه های بیرونی و غیرپزشکی است که اعتدال و توازن حقوق و مسئولیت طرفین در موارد یادشده و سلامت کلی روابط پزشکی را تضمین می نماید ولی به نظر می رسد که تنظیم این روابط در مورد مسائلی مانند: رازداری پزشکی، اظهار و ک تمان بیماری، قبول و یا عدم قبول درمان، ترک درمان، اهدا عضو، انواع یوتانازی و غیره سازمان های نظامی، انتظامی و امنیتی در چهارچوب های متفاوتی قابل بررسی باشد. این مقاله به بررسی تفاوت ماهوی و کاربردی مسائل فوق در محیط های غیرنظامی و نظامی در حوزه اخلاق پزشکی می پردازد. موا د و روشها: روابط پزشکی با توجه به رویکرد مکاتب اخلاقی فضیلت، وظیفه و نتیجه گرا برای مسائل اساسی حوزه اخلاق پزشکی مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به ویژگی های ذاتی خود، حقوق و مسئولیت های متقابل طرفین رابطه، اجزای رابطه با عنایت به اصول کلی اخلاق عمومی و اخلاق حرفه ای تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بیمار و مجموعه ارائه کننده خدمات پزشکی در محیط های نظامی، انتظامی و امنیتی ماهیت و موضوع های به نسبت متفاوتی از شرایط معمول و مرسوم اجتماعی دارند و ضرورت انجام بهینه ماموریت های ذاتی و پیرامونی مجموعه های دارای ماهیت نظامی- امنیتی، تنظیم ضوابط وکدهای اخلاق حرفه ای پزشکی در این مجموعه ها را در چهارچوب خاص و متفاوت از چهارچوب معمول در محیط های پزشکی مدنی (غیرنظامی) قابل توجیه و موجه می نماید. بحث و نتیجه گیری: تضمین سلامت نیروی انسانی و حفظ تداوم بهینه فکری و جسمانی مجموعه پرسنل در محیط های نظامی،ا نتظامی و امنیتی، از پارامترهای تعیین کننده برای حفظ راندمان کاری و انجام وظیفه بهینه این سازما نهاست و تنظیم واقعگرایانه، دوراندیشانه و جامع کدهای اخلاق پزشکی برای این محیط ها بر توانایی و پتانسیل خدمت دهی این واحدها و تسهیل وتسریع امور خواهد افزود.