ارزیابی کاهش برداشت سالانه از منابع آب شرب بر اثر نشت یابی ( انجام مطالعات موردی)

ایران با متوسط بارش سالانه ۲۵۰ میلی متر جز مناطق خشک دنیا است که در آینده با بحران آب مواجه خواهد شد. لذا جلوگیری از هدر رفت آب از حساسیت خاصی برخوردار است . بر اساس تحقیقات دانشمندان دبی و حجم نشت ناشی از عملیات نشت یابی فعال و قابل محاسبه است ولی همواره این موضوع مورد بحث بوده که در نتیجه نشت یابی و جلوگیری از اتلاف آب چه میزان به حجم سالانه برداشت از منابع آب شور را می توان کاهش داد ، به طوری که باعث کمبود آب مصرف کنندگان نشود. برای این منظور منطقه یک کلان شهر کرمانشاه بزرگترین ناحیه و مهمترین پهنه تامین آب کرمانشاه که به دلیل قدمت لوله ها و تاسیسات آبرسانی و سایر مشخصات آن در سال ۱۳۹۶ بالاترین میزان آب بدون درآمد کشور را به خود اختصاص داده است انتخاب گردید . در ادامه حجم هدررفت ناشی از شناسایی و رفع نشت ها لوله ها اعم از خطوط انتقال و خطوط اصلی و فرعی شبکه و انشعابات بر اساس نتایج میدانی و با بهره گیری از نتایج تحقیقات و استانداردها تعیین شد و از طرفی میزان کاهش برداشت سال از منابع آب شرب منطقه مذکور به گونه ای که کمترین تاثیر را بر کمبود آب شرب اعمال ایجاد کند تعیین و نتایج جهت تعیین رابطه میان این دو تحلیل گردید.