تاثیرقصه درمانی بر افزایش یافتگی سازگاری اجتماعی و کاهش پرخاشگری در نوآموزان پیش دبستانی

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده ، جامعه آماری شامل جامعه آماری تحقیق شامل ۴۰۰کودک۶ ساله در سال تحصیلی ۱۳۹۹- ۱۴۰۰از مهد کودک های شهرستان شهداد است . جامعه نمونه شامل(۲۰نفر گروه آزمایش و ۲۰نفر گروه گواه) به روش نمونه گیری در دسترس از چهارمهدکودک ( که این کودکان در زمینه پرخاشگری وسازگاری اجتماعی مشکل داشتند)انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل جایگماری شدند، گروه آزمایش طی ۱۰جلسه یک ساعته تحت آموزش قصه گویی قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسش نامه سازگاری کودکان وپرخاشگری در کودکان پیش دبستانی استفاده شد. برای تحلیل داده ها ازآمار توصیفی همچون میانگین و انحراف معیاراستفاده و در مرحله بعد از روش تحلیل کوواریانس استفاده گردید برای تجزیه وتحلیل داده ازشاخصهای آمار توصیفی همچون میانگین و انحراف معیاراستفاده گردید .در این تحقیق متغیرهای ما پرخاشگری و سازش یافتگی اجتماعی بودند که سطح معنی داری برای هر دو متغیر سازش یافتگی و پرخاشگری بیشتر از ۰.۰۵ شد و فرض همگنی واریانس ها مورد تایید قرار گرفت. که قصه درمانی باعث افزایش سازش یافتگی در نو آموزان دوره پیش دبستانی و کاهش پرخاشگری آنها می شود.