بررسی اهتمام قانون گذار به جوان سازی جمعیت از دریچه فلسفه حقوق کیفری

وجود جمعیت جوان و آماده ی فعالیت اجتماعی در تمام جهان مورد مطالبه است و در ایران نیز پس از آنکه کاهش جمعیت به صورت زنگ خطر به صدا در آمده، توجه به این موضوع مورد اهمیت قرار گرفته است. در این راستا از جمله قانون حمایت خانواده و جوانی جمعیت مورد تصویب قرار گرفته است. مقررات این قانون از جهات گوناگونی با واکنش مواجه شده که در این پژوهش واکاوی از منظر فلسفه حقوق کیفری مورد نظر است. از آنجا که در این قانون علاوه بر تلاش در جهت ایجاد مشوق ها، اقدام به جرم انگاری صورت گرفته است، این امر که با چه دیدگاهی به جرم و مجازات از یک سو و به انسان و تربیت او از سوی دیگر نگریسته شده واجد اهمیت است و لذا هدف آن است که زمینه هایی که موجب می شود حاکمیت در اعمال اراده ی خود برای افزایش جمعیت به سمت استفاده از ابزار کیفری سوق پیدا کند شناخته شود. مبتنی بر روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای برای بررسی بهتر موضوع اقدام شده است. از منظر فلسفه حقوق کیفری باید حرکت به سمت مجازات را در قالب های مختلفی مانند سیاست، اخلاق و اقتصاد مطالعه نمود و در مجموع به نظر می رسد جعل مجازات برای رفتارهایی از شهروندان که در گذشته در دایره ی اباحه قرار داشته اند نمی تواند لزوما منتهی به اهداف مورد نظر شود و جرم انگاری در قانونی که به دنبال ایجاد فرهنگ خاصی در جامعه برای افزایش جمعیت است، می تواند ناشی از بدبینی به شهروندان باشد که آنان را از درک ضرورت های مورد نیاز جامعه دور پنداشته یا اینکه تصور شود با اعمال خشونت می توان امری که خلاف اخلاق معرفی شده را سرکوب نمود. با نگاه به گذشته می توان گفت در جهت فرهنگ سازی، تاثیر ابزار کیفری به عنوان آخرین راهکار نیز مورد تردید است.