تحول روشنفکری و نخبگان سیاسی ایران در گذر تاریخ

در حوزه ی مطالعات علوم سیاسی برای شناخت هر چه بیشتر پدیده ها و رفتار انسانی و اجتماعی، متناسب با موضوع پژوهش از روش های نظری مختلفی بهره گرفته میشود. روشن فکری [Intellatul]که محصولی غربی و نتیجه رویکرد امانیستی بشر به عالم و آدم است، در حقیقت بینشی می باشد که درصدد ارائه تفسیر جدیدی از انسان و شئون انسانی است. این بینش، زائیده عصر روشنگری و توفق فیلسوفان بر کلیسای قرون وسطی است. عصری که پیش فرض اصلی فیلسوفانش، توانمندی عقل خود بنیاد بشر بر حل مسائل و خواسته های انسانی بدون استمداد از وحی بود و به تعبیر دیگر، بشر میتواند با بهره گیری از عقل خود بنیاد، راه سعادت و پیشرفت را بر خود و هم نوعانش هموار کند، مسئله ی پژوهش حاضربررسی و تبیینتحول روشنفکری و نخبگان سیاسی ایران در گذر تاریخ میباشد، این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفته است.