مبانی الهیاتی سیاست الهی از دیدگاه آیت االله جوادی آملی

امروزه سیاست و بویژه دانش سیاسی عمدتا با تکیه بر مبانی پوزیتویستی مبتنی بر حس و تجربه بر توصیف آنچه هست می پردازد و جنبه هنجاری و غایی آن مورد توجه قرار نمی گیرد و بنحوی دانش بریده از الهیات شکل گرفته است و علت فاعلی در آن مغفول واقع شده است. چنین دانشی در تمدن اسلامی با توجه به عدم سازگاری با زیست بوم فرهنگی این جوامع مشکلات عدیده ای را پیش روی متفکران اسلامی بوجود آورده و اندیشمندان را واداشته تا در این زمینه به دنبال حل این مشکل باشند. از جمله این اندیشمندان آیت الله جوادی آملی با تکیه بر حکمت متعالیه و استفاده از ظرفیت های حکمت صدرایی به دنبال بازتولید دانش مبتنی بر الاهیات است که خلاء موجود در این زمینه را رفع کند. مقاله حاضر با روش تحلیلی استنباطی به دنبال استفاده از ظرفیت های دیدگاه آیت الله جوادی آملی در باز تولید دانش سیاسی اسلامی است. یافته های پژوهش نشان می دهید دانش سیاسی متکی بر مبانی الاهیاتی، دانشی متفاوت است که ارتباط طولی با ماوراء طبیعت ایجاد می کند و هم اینکه توجه به بعد غایی در آن مشهود است.