ماهیت استدلال مستند به متن قرآن کریم در اسلام

استدلال مستند به قرآن کریم در اسلام تاریخی بس شگفت دارد. قرآن کلام خداوند است که به پیامبرش محمد بن عبدالله (ص) وحی شده است، بدان هدف که آن را در جزیره العرب میان مردم بگستراند. قرآن کریم در گوهر و روش خود می طلبد که پیامبر (ص) نخستین و یگانه مرجع در تبلیغ و تعلیم این کتاب باشد. از همین جاست که رویکرد عقلانی دیرینی در گشودن نمادهای قرآن کریم و قرینه های تاریخی آن شکل گرفته است. طبیعی است گروهی که دست به کار بر پایی نظام خویش بر پایه خواست خداوند می شود نمی تواند ساده نگرانه و ساده انگارانه به قرآن بپردازد، زیرا اثر گذاری متن مقدس آسمانی در این که سرچشمه بنیادین در تعیین روشهای زیستن است در مقایسه با درونمایه های سیاسی اجتماعی جوامع اسلامی در دوره های گوناگون خویش از اهمیت و حساسیت فراوانتری برخوردار است.مهمتر از آن این که اگر مشروعیت یک نظام بر اسلام مبتنی باشد، لازم خواهد بود سامانه ها و ساز و کارهایی برای تاثیرگذاری متن در شکل دادن به برنامه ها و اصول این نظام فراهم شود به گونه ای که بتواند همه ابعاد زندگی انسان را پوشش دهد. درست همین جاست که عقل و وحی هر دو نیازمند آنند که به هدف به دست دادن راه حلهایی بنیادین و برای دشوار یهای روزانه در زمینه نظام کلی اجتماع با یکدیگر همسویی و همگامی داشته باشند.