بررسی و اولویت بندی ظرفیت های گردشگری نواحی ساحلی (مطالعه موردی: مکران، شهرستان سیریک)

صنعت گردشگری به عنوان یک عامل تغییر در چشمانداز اقتصادی، اجتماعی و محیط مقصد گردشگری میباشد کهفرصت های اشتغال و کارآفرینی را به جامعه محلی میدهد، به طوریکه به ابزاری در جهت توسعهی مناطق محروم تبدیل شدهاست.در میان انواع اشکال گردشگری،گردشگری در سواحل و دریا یکی از شکل های قدیمی گردشگری طبیعت محور محسوبمی شود.در پژوهش حاضر شهرستان سیریک واقع در سواحل مکران به عنوان منطقه ای ساحلی جهت بررسی و اولویت بندیظرفیت های گردشگری با روش اسنادی-میدانی و بهره گیری از مدل تحلیل سلسله مراتبی (AHP) موردمطالعه قرارگرفت.یافته ها نشان داد که محدوده تحت بررسی در سه بخش؛ زیست دریا،اشکال ژئومورفولوژی وفرهنگی- مردم شناسیدارای توان توسعه گردشگری است؛که هر یک از این بخش ها زمینه های متعدد توریسم را در خود جای داده اند. اولویت سنجیبخش ها و محورهای اصلی گردشگری محدوده نشان داد که اشکال ژئومورفولوژیکی در مقایسه با دو بخش دیگر و با کسبامتیاز ۵۴۰/. بهترین شرایط را در جذب توریست دارا می باشند و به عبارتی ژئوتوریسم محدوده گزینه اول در جهتبرنامه ریزی های توسعه ای در این زمینه محسوب می شود؛ بررسی زمینه ها وزیر معیارهای گردشگری در هر بخش نیز نشانداد که در بخش اشکال ژئومورفولوژیکی؛ تپه های فسیلی با امتیاز ۲۸۷/. در بخش زیست دریا؛ پوششش مانگرو با امتیاز۵۰۹/. و در گردشگری فرهنگی-مردم شناسی زیر معیار آداب و رسوم با امتیاز ۵۰۰/. بالاترین ظرفیت و توان در برنامه ریزیتوسعه گردشگری را دارا هستند.