بررسی سیستماتیک نقش خانواده( شیو فرزندپروری) و مدرسه بر مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان در آموزش مجازی

پژوهش حاضر از حیث هدف، کاربردی و از نظر روش آمیخته کمی-کیفی میباشد. در بخش کمی از روش توصیفی پیمایشی و در بخش کیفی ازروش تحلیل داده ها استفاده شدهاست. در پژوهش حاضر از دو روش کتابخانه ای و میدانی برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. در روش میدا نی، ۳ پرسشنامه شیوه فرزندپروری بامریند، مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان و فرزندان و مسئولیت پذیری اجتماعی از طریق مدرسه مورد استفاده قرار گرفته اند. پرسشنامه اول استاندارد شده و بقیه محقق ساخته بودند؛ روایی صوری و محتوایی آنها توسط اساتید تایید گردید. پایایی تمامی پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss محاسبه و طبق معیار مورد نظر( (α≤۰/۷ مطلوب بودند. در این پژوهش نمونه های مورد نظر شامل سه گروه والدین، مدرسه و دانش آموزان بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. طبق داده های بدست آمده، از بین شیوه های فرزندپروری والدین تنها بین شیوه فرزندپروری اقتدار منطقی و مسئولیت پذیری اجتماعی فرزندان در اموزش مجازی همبستگی و ارتباط معنادار وجود داشت. همچنین شیوه اقتدار منطقی قادر به پیشبینی مسئولیت پذیری اجتماعی فرزندان است. بین مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان و مدرسه در شرایط آموزش مجازی ارتباط معناداری وجود نداشت؛ در نتیجه مدرسه در شرایط آموزش مجازی، قادر به پیشبینی مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان نیست.