بررسی رابطه بین عزت نفس و سبک های فرزند پروری با تاب آوری و ویژگی های شخصیتی در والدین کارمند شهر سمنان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عزت نفس و سبک های فرزند پروری با تاب آوری و ویژگی های شخصیتی در والدین کارمند شهر سمنان بوده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روششناسی کمی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری شامل کلیه والدین کارمند شهر سمنان. بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و روش تعیین حجم نمونه کلاین (۲۰۱۱) تعداد ۳۱۷ نفر از آنها به عنوان نمونه پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش از چهار مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، آزمون شخصیت نئو (۱۹۸۵)، پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند (۱۹۷۲) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۷۹) است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از دو روش آمار توصیفی و استنباطی بهره گرفته شده در زمینه آمار توصیفی از آماره های توزیع فراوانی، فراوانی درصدی، میانگین و انحراف استاندارد و از آمار استنباطی از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون جهت تعمیم اطلاعات نمونه به جامعه درمحیط نرم افزاری SPSS استفاده گردیده است. یافته ها نشان دادند بین عزت نفس و تاب آوری در والدین کارمند رابطه وجود دارد (r=۰,۵۷)، سبک های فرزند پروری و تاب آوری در والدین کارمند رابطه وجود دارد. (r=۰,۵۱)، عزت نفس و ویژگی های شخصیتی در والدین کارمند رابطه وجود دارد (r=۰,۵۹) همچنین سبک های فرزند پروری و ویژگی های شخصیتی در والدین کارمند رابطه وجود دارد .(P≤ ۰/۰۱) ((r=۰ , ۵۷)