اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نگرش به طلاق زنان دارای اختلال اضطرابی

هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نگرش به طلاق زنان دارای اختلال اضطرابی بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زنان دارای اختلال اضطرابی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرج در سال ۱۴۰۰ بودند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری دردسترس و حجم نمونه ۴۰ نفر و در دو گروه آزمایش ۲۰ نفر و کنترل ۲۰ نفر قرار گرفتند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه نگرش به طلاق استفاده شد. گروه آزمایش طی هشت جلسه (دو جلسه در هفته) و هر جلسه دو ساعت مورد مداخله قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. بعد از اتمام دوره، هر دو گروه مجددا مورد ارزیابی (پس آزمون) قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد میانگین نمره نگرش به طلاق در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش کاهش پیدا کرده است. بنابراین درمان شناختی رفتاری بر نگرش به طلاق زنان دارای اختلال اضطرابی تاثیر دارد.