اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر صمیمیت زناشویی زوجین متقاضی طلاق

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر صمیمیت زناشویی زوجین متقاضی طلاق انجام شد. روش مورد استفاده در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر نکا در سال ۱۴۰۰ بوده است. سپس با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۲ زوج انتخاب شده اند و با گمارش تصادفی در گروه آزمایش ( ۱۶ زوج ) و گروه کنترل ( ۱۶ زوج ) قرار گرفته اند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه صمیمیت زوجین استفاده شد. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای درمان شناختی رفتاری را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. پس از آن پس آزمون بر روی هر گروه انجام شد. یافته های پژوهش پس از اجرا نشان داد که در گروه آزمایش، میزان صمیمیت زوجین در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین درمان شناختی رفتاری بر صمیمیت زناشویی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد.