اقتصاد دیجیتال و مدل خودسازماندهی

پدیده نوظهور اقتصاد دیجیتال ، شیوه تولید و بازاریابی کالاها و خدمات را تغییر و ارتقاء داده، منجر به ایجاد فرصت های جدید برای کسب وکارهای موجود و همچنین شکل گیری مدل های جدید کسب وکار شده است. این اقتصاد از طریق کاهش هزینه های معاملاتی، کمرنگ شدن نقش واسطه گری در برخی حوزه های کسب وکار، افزایش بهره وری، کاهش قابل توجه محدودیت های جغرافیایی و زمانی، هزینه های پایین تر جستجو و یافتن محصولات، سطح بالای ارتباط میان بنگاه ها و مشتریان و افزایش قدرت ذینفعان و مشتریان در کسب-وکارهای مختلف، منجر به افزایش توان رقابتی در همه بخش های اقتصادی و تسهیل دسترسی به بازارهای مختلف می شود و افزایش سهم در بازارهای جهانی را به دنبال خواهد داشت. برای این منظور لازم است موضوع دیجیتالی شدن کسب و کارها را بصورت یک سیستم مطالعه کرد، چرا که با یک دنیای پیچیده که از زیر سیستم های پیچیده فراوانی تشکیل شده، روبرو هستیم. برای مدل سازی هر رفتار پیچیده، ما می بایست از اجزاء تشکیل دهنده ی جدا از هم آن (زیر سیستم - ها) و نیز الگوی پیچیده «خودسازماندهی » که از هم بر کنش این اجزاء حاصل می آیند، آگاهی داشته باشیم. همچنین از آنجا که به هم پیوستگی در میان منظرهای این سیستم به صورت غالب، ماهیت غیرخطی دارد، این سیستم نیز می بایست پیچیده باشد. که برای این منظور مدل خودسازماندهی از تئوری پیچیدگی مناسب این هدف می باشد.