ارزیابی شاخص های خشکی ایستگاه های شمال غربی کشور

خشکسالی یکی از پدیده های پیچیده در دنیا است. اثرات آن بسیار گسترده و نه فقط به سطح آسیب دیده، زمان و تکرار پذیری آن در اثر کمبود بارندگی بستگی دارد بلکه واکنش های متنوعی در مناطق مختلف را در پی دارد. مدیریت صحیح در کنترل و کاهش خسارات ناشی از خشکسالی بسیار مهم است. به همین منظور داده های درازمدت روزانه هواشناسی از سال ۱۹۵۱ تا ۲۰۱۰ برای ایستگاه های اردبیل، تبریز، ارومیه، خوی و سنندج جمع آوری و جهت ارزیابی شاخص های ۵۶FAO ، UNESCO ، RDI ، ۲Q ، Ivanov و De Martonne خشکی مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان بارندگی، درجه حرارت و تبخیر و تعرق مرجع مربوط به ایستگاه سنندج مربوط به ایستگاه سنندج ۴۴۹/۹ میلی متر، ۱۳/۵۷ درجه سانتی گراد و ۱۴۰۱/۶ میلی متر در سال بود. بر اساس شاخص خشکی فائو ۵۶ ، شرایط کشت دیم غلات در ایستگاه های اردبیل -۶/۰۷ و تبریز -۹/۰۳ به شرطی که درجه حرارات عامل محدود کننده نباشد، امکان پذیر است. بر اساس شاخص آمبرژه ایستگاه های اردبیل، ارومیه و سنندج (به ترتیب ۲۹/۱۸، ۲۸/۳۳، ۳۲/۹۴ در طبقه نیمه خشک سرد و ایستگاه های تبریز و خوی (به ترتیب ۲۰/۴۹ و ۲۱/۶۴ ) در محدوده ی خشک سرد قرار گرفته اند. همچنین نتایج بررسی شاخص ایوانف نشان داد که ایستگاه های اردبیل و ارومیه (به ترتیب ۰/۵۵ و ۰/۳۲) در محدوده اقلیمی استپی و ایستگاه های تبریز، خوی و سنندج در محدوده ی اقلیمی بیابانی (به ترتیب ۰/۲، ۰/۲۴ و ۰/۲۵ ) قرار دارد.