ارائه برنامه ای برای پردیسهای صنایع دستی

پژوهش حاضر می کوشد نشان دهد که از اثرگذاری پردیس و باغ ایرانی می توان برای حفظ و توسعه صنایع دستی بهره گرفت. بدین منظور در گام نخست به مطالعه بر تعاریف پردیس و صنایع دستی می پردازد. این پژوهش بیان می کند که باغ و صنایع دستی دارای ارتباطی ویژه در بستر معماری هستند و مصادیقی از این ارتباط در گذشته یافت می شود. بر اساس شناسایی این ارتباط در معماری می توان نحوه تصدی مطلوبی را برای پردیسهای صنایع دستی ارائه نمود. تعامل بخش های خصوصی و دولتی در تصدی این پردیسها گروههای مختلفی از بهره برداران را می تواند مورد توجه قرار می دهد. بر پایه شناسایی این گروهها نیز ارائه یک برنامه روزانه برای این پردیسها ممکن می شود. از طریق بررسی یک نمونه موردی، این پژوهش در انتها به نحوه کاهش اثرات محدودیتهای موجود در اقلیم گرم و خشک ایران برای طرح و بهره برداری پردیسهای صنایع دستی می پردازد.