کاربرد آلژینات در مهندسی بافت استخوان

استخوان یک بافت پیچیده و سلسله مراتبی است که از نانو هیدروکسی آپاتیت و کلاژن به عنوان بخش اصلی تشکیل شده است. چندین تلاش برای آماده سازی استخوان مصنوعی صورت گرفته است تا جایگزین درمان اتوگرافت و آلوگرافت شود. مهندسی بافت یک رویکرد امیدوارکننده برای حل چندین مورد است و همچنین در ساخت استخوان مصنوعی با موادی از جمله پلیمر، سرامیک، فلزات، سلولها و فاکتورهای رشد مفید است. کامپوزیت های متشکل از پلیمر- سرامیک، به بهترین وجه عملکرد طبیعی استخوان را تقلید می کنند. آلژینات، یک پلیمر آنیونی که به دلیل کاربردهای زیست پزشکی بسیار زیاد است، به دلیل زیست سازگاری و خواص ژل آن، اهمیت به ویژه در مهندسی بافت استخوان پیدا می کند. آلژینات سدیم به عنوان ماده ای برای کپسوله کردن و تثبیت انواع مختلف سلول برای کاربردهای پردازش ایمونوایزاسیون و بیوشیمیایی کاربرد دارد.ه. هنگامی که با یون های کلسیم متصل می شود، یک ژل زیست تخریب پذیر تشکیل می دهد و در مهندسی بافت غضروف مورد استفاده قرار می گیرد زیرا سلول های غضروفی هنگام بی حرکت شدن در آن، تمایز زدایی نمی کنند. علیرغم خواص جذاب تجزیه پذیری، سهولت پردازش و تثبیت سلول، کار کمی برای نشان دادن کارایی ژل آلژینات به عنوان بستری برای تکثیر سلولی وجود دارد، به جز زمانی که RGD اصلاح شود